Termin Inglehart a. P. oznacza syndrom kulturowy obejmujący takie zjawiska, jak zastępowanie obyczajowości religijnej obyczajowością świecką, indywidualizm kosztem pierwotnego kolektywizmu, rezygnacja z pogoni za pieniędzmi i dobrami materialnymi na rzecz lepszej jakości życia, większej wrażliwości na prawa człowieka, dyskryminację i wyzysk ekonomiczny, zagrożenia społeczne i ekologiczne, jakie niesie globalizacja. Z kolei w sferze kultury politycznej „postmaterializm” przejawia się zanikaniem stabilnych więzi wyborców z partiami politycznymi, indywidualizacją aktywności politycznej, różnorodnością form ekspresji politycznej, czy powstaniem nowych ruchów społecznych. Postmaterializm zastępuje, zdaniem R. Ingleharta, wartości typowe dla epoki industrialnej, takie jak: dążenie do sukcesu materialnego, dyscyplina, hierarchia, tradycyjna obyczajowość i religia.
