19. 03. 2024

Nowe artykuły:
Bioniczne centrum telewizyjne Olivera Dibrovy
Photo Credit To Olivier Dibrova

Bioniczne centrum telewizyjne Olivera Dibrovy

Od dawna na naszym portalu zastanawiamy się jak powinna wyglądać architektura nowej generacji; architektura całkowicie nie powiązana genetycznie z regularnie-geometrycznym modernizmem, a wywodząca się bardziej z trzewi samej natury. Pewne światło na ten problem rzuca projekt szwajcarskiego centrum telewizyjnego Olivera Dibrovy. Jest to ciekawy przykład architektury bionicznej, której formy i zasady śledzimy szczególnie wnikliwie na Proggu.

O liver Dibrova jest młodym, wizjonerskim architektem nowej generacji. Formalnie jest współwłaścicielem w H+D Studio oraz projektantem ściśle współpracującym z bardzo wpływowym studiem Asymptote Architecture. Obecnie jego najbardziej znanym projektem jest szwajcarskie centrum telewizyjne zlokalizowane w Zuribergu. Ma ono charakter konceptualny, niemniej próbuje rozwiązać ważne zagadnienie: jak generować niekuboidalne, par excellence organiczne struktury budowlane, które byłyby co najmniej równie atrakcyjne, jak te, które budujemy obecnie?

Olivier Dibrova w odniesieniu do omawianego projektu pisze, iż zainspirowały go zachowania ciekłych kryształów, a w szczególności ich zdolność do zmiany stanu skupienia, od stałego do ciekłego, w zależności od temperatury. Podczas takich zmian, tworzą one formy przypominające spienione mydło, a konkretniej: są to zestawienia napiętych, porowatych, nieregularnych membran, które określa się też jako „film”. Dalej, autor stwierdza: „zacząłem eksperymentować i symulować różne warunki dla tworzenia 'mydła w płynie’, w formie 'filmu’. Zaczęły się tworzyć powierzchnie minimalne”. Owe „powierzchnie minimalne” to zapewne gładkie, nieregularne powierzchnie, powstające w wyniku różnorodnych napięć, takie np. jak tworzą bąble mydlane. Dibrova uznał, iż takie twory są niezwykle inspirujące dla współczesnego architekta. Można je generować przez odpowiednie programy komputerowe. W wyniku tego uzyskujemy struktury, złożone z elementów przestrzennych, które – w przeciwieństwie do samopodobnych elementów wykorzystywanych w architekturze modernistycznej („klocków budowlanych”) – nie są ze sobą identyczne, ale też zarazem nie są całkiem różne (jak owe bąble mydlane). Mimo więc tego, iż żaden fragment struktury nie jest identyczny i innymi fragmentami, są one w pewien sposób podobne, bo wszystkie one zostały wygenerowane według tego samego algorytmu. Niewielkie zmiany informacji sterujących – wywołuje duże różnice w formach końcowych (o tym tez mówi tzw. „teoria chaosu”, ale to inna sprawa…). Tak właśnie tworzą się formy natury!

W zastosowaniu do architektury, metoda ta pozwoliła wygenerować wysoce zróżnicowane przestrzenie architektoniczne, powstałe w wyniku zestawiania i przeplatania (zarazem podobnych, jak i różnych) nieregularnych (Dibrowa mówi: „porowatych”) modułów o różnej skali. Tak powstały wnętrza dopasowane do potrzeb studiów telewizyjnych, radiowych, biur i różnych pracowni. Poszczególne strefy są przy tym świetnie wewnętrznie skomunikowane, dzięki różnorodnym, łamiącym zasady klasycznej geometrii, połączeniom.

My możemy stwierdzić dodatkowo, że w ten sposób zobaczyliśmy świetny przykład architektury bionicznej (AB). Jej główną cechą morfologiczną jest czerpanie inspiracji z otaczającego świata ożywionej i nieożywionej natury oraz przetwarzanie ich przez zaawansowane systemy obróbki informacji (komputery), a także potem realizowane dzięki wysoce inteligentnym, w pełni zrównoważonym technologiom i materiałom. AB tworzy budowle o nieco amorficznych, nieregularnych, niesymetrycznych kształtach, które zarazem są funkcjonalne w nowy, bardziej doskonały sposób, niż twory architektury modernistycznej (koncept tej architektury przedstawię w osobnym artykule). W omawianym projekcie, widzimy budynek nie przypominający wprost żadnej formy geometrycznej ani organicznej, niemniej jego „porowate” zagęszczenia „filmów”, czy tez „bąbli”, tworzące lokalne niesymetryczne napięcia strukturalne – pozwala wyraźnie odczuć „logikę” architektury nowego paradygmatu.

Podziel się opinią:
Pin Share

Comments

comments

About The Author

Innowator. Ukończył studia na Wydziale Filozoficznym KUL; stypendysta u prof. Leszka Kołakowskiego na University of Oxford. Ukończył także studia podyplomowe: Zarządzanie Finansami i Inwestycje Finansowe na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu oraz Public Relations w Wyższej Szkole Bankowej we Wrocławiu. Zajmuje się filozofią miasta, architektury (w ramach think-tanku BioCity Project) oraz trendami rozwojowymi w kulturze i cywilizacji, prowadzącymi do zmiany panujących paradygmatów. Także właściciel innowacyjnej agencji konsultingu terytorialnego: Metamorphosis Innova City. W jej ramach zaprojektował i wdrożył kilkanaście innowacyjnych marek i strategii terytorialnych dla wielu polskich miast, w oparciu o zasady zrównoważonego rozwoju i deliberacji społecznej. Współzarządzający Fundacją Nowej Kultury. Redaktor portalu progg.eu Napisz do mnie

Related posts

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *